NIEUWS
‘Ieder mens draagt het beeld van God’
Dominee Gerrit de Fijter (73) trekt sinds tien jaar de kerkelijke eenheidsbeweging Nationale Synode. Zijn drijfveer? Het behoud van ‘het getuigenis van het Evangelie’ in Nederland. Collega-theoloog Alain Verheij (30) zoekt ‘m op met de vraag: is het instituut kerk daarvoor nu werkelijk zo relevant?
tekst Alain Verheij beeld De Nieuwe Koers
In 2009 verenigden protestantse gelovigen van uiteenlopende gezindten – van remonstranten tot gergemmers, van vrijgemaakten tot pinksterchristenen – zich in de interkerkelijke stichting Nationale Synode. Op persoonlijke titel spraken ze hun onderlinge verbondenheid uit, presenteerden een nieuwe, gezamenlijke credotekst en porden sindsdien herhaaldelijk in het vuurtje van de kerkelijke oecumene. Drie grote bijeenkomsten in synodestad Dordrecht waren het resultaat, maar het hoogtepunt moet nog komen. Op 29 mei tekenen vertegenwoordigers van tientallen geloofsgemeenschappen in Dordrecht een ‘Verklaring van verbondenheid’. Daarna zit het werk van de stichting erop, en moeten de officiële kerken en geloofsgemeenschappen het oecumenische stokje overnemen.
In zijn huis in het zonovergoten Kampen, vanouds een protestantse theologenstad, ontmoet ik emeritus predikant Gerrit de Fijter, initiatiefnemer van de Nationale Synode. Als lid van de Gereformeerde Bond binnen de Nederlandse Hervormde Kerk stemde hij in 2003 voor het ontstaan van de PKN, waarvan hij later synodevoorzitter zou worden. En daar hield zijn ambitie voor de christelijke saamhorigheid dus niet op.
U bent een gereformeerde bonder die graag aan tafel zit met evangelischen, remonstranten en migrantenchristenen…
“Ja, en nu met jou. Mijn vrouw en ik hebben je boek God en ik in huis. Ik las dat jij voor je dertigste al veel verschillende kerkgenootschappen van binnen hebt gezien. Een stuk of drie, en tegenwoordig zeg jij misschien wel: we hebben het eigenlijk niet zo nodig, dat instituut kerk.”
Ik heb een wat dubbele relatie met de kerk, inderdaad.
“Er is ongelofelijk veel veranderd in dit land. Jongeren die tegen hun ouders zeggen: jullie moeten vooral naar de kerk blijven gaan, ik houd het voor gezien. Ik vind dat jammer, en ik vind dat we ons moeten afvragen waar dat nou door komt. Is er niks meer te beleven in de kerk, is het dat?”
Vaak komt het ook door negatieve ervaringen met de kerk.
“Ja, als het van mensen af moet hangen… Mensen zijn overal gelijk, christenen of niet. Ik sprak laatst een notaris die me dat voorhield: als er ruzie moet worden gemaakt over een erfenis maakt het niets uit of mensen wel of niet geloven. Je kent dat citaat misschien wel: Arglistig is het hart, meer dan enig ding.”
Een bericht schrijven